Xornadas 6 a 11 (poñámonos ó día antes de seguir)

Como podedes ver, esto non se actualiza coa frecuencia que me gustaría. Imos facer propósito de mellorar nese aspecto. Empecemos por poñernos ó día, para que ata os máis despistados sepan como nos vai por eses campiños de Deus. A saber, e por orde cronolóxica cóntovos:

Para cerrar o mes de outono, na xornada 6, visitamos ó Piloño. E mellor lles fora empezar a perder un pouco antes, porque cando os fomos visitar eran os líderes indiscutibles da categoría, xa que gañaran os 6 partidos disputados. Dende a nosa visita perderon 3 dos 4 partidos que xogaron. O caso é que naquel partido deron a impresión de ser un bo equipo, creando boas ocasións e tocando ben o balón. O Santiso aguantou canto puido, pero, xa ven avanzada a segunda metade, por fin o Piloño conseguía o gol, para finalizar o partido con outro tanto máis. Por parte do Santiso Charly estivo espléndido, o mellor con moita diferencia, sacou varios un contra un, e evitou o que puido ser unha derrota máis abultada. Notáronse as baixas de Alfonso e Alberto, e nin siquiera a man que botou Míchel serviu para traer, cando menos un punto.

Empezamos novembro e visítanos o Estudiantil. Os da Estrada levaron un punto do Zahorra Stadium. Empezaron adiantándose os pontevedreses, pero o Santiso, animado pola súa afección, conseguiu empatar o partido por medio de Jose (o do Padrón). Non sería quen de destacar agora a alguén, de forma especial, pero si lembro unha xogada de Alfonso, na que marchou de todo o medio do campo rival e, dende fora da área, sacou un tiro ó longueiro. Vense poucas xogadas así últimamente no Zahorra. Lástima!. A lamentar a lesión de Fran, que, por certo, aproveitou a convalecencia para cambiar de look (caeu Nani, Carlos, Fran, Leiviña.... Sempre nos quedarán Costoya e Xosé poñendo cubalibres no Cire).

E seguimos. Día 12: feira na Golada como todos saberedes, e se non o sabíades, pasádevos un día e probade o polbo (o de comer). Veredes como repetides. Eu fun de pequeno, no Suárez, e aínda me lembro hoxe. Bueno, ó que imos... feira na Golada e alá nos vamos..... Campo cheo o día no que o Santiso visitaba ó veciño, líder da categoría (tamén é mala sorte, segundo líder que visitamos, que despois comenza a perder e deixa de selo). 2-0 perdemos. O Golada, hai que dicilo, montou un bo equipo, xuntando xogadores de varios equipos da comarca, pensando, de seguro, en loitar polo ascenso. No parte de lesionados de cada día caeu Álvaro.

19 de Novembro: día D. O que moitos miraron o primeiro día, cando se soubo que o Atlético Melide ía xogar este ano no noso grupo. Estiven a punto de crear unha entrada á parte para este partido, xa que foron moitas as cousas que se deron ese día, pero agora, que xa quedou bastante atrás, simplemente recapitulemos:
Presentábanse os de Melide con vellos coñecidos: Julio de adestrador, Rubén no medio do campo e algúns dos xuvenís máis destacados das que, ata o ano pasado, eran as categorías inferiores do Santiso, como é o caso de Arango, Rafa e Damián. Por parte do Santiso destacaban as ausencias dos nosos dous xogadores estrela, Alfonso e Alberto Cordido, e algunha máis como a de Marcos Ronaldo e as obrigadas de José, Fran e Álvaro por lesión.
E empezou o partido co Santiso creando as ocasións máis claras, como un tiro de Manolo desde fora da área que se foi ó longueiro e algún fallo, que, se non fora o Santiso e ó que nos ten acostumados, habería que clasificar como clamoroso. Pero o caso é que, con todo, e a pesar de xogar a favor de aire, non fomos quen de facer gol en toda a primeira metade.
No descanso Míchel decidiu entrar e a cousa cambiou... Os que non vistes nunca unha arrancada das súas, deberíades ir ó Zahorra, de vez en cando, como cando nos Madriles se ía a Chamartín, a ver que ía facer Zidane ese día. Pois eso... arrancou pola banda dereita, levou a cantos lle saíron, e ós que quixo, e ,de tiro raso e cruzado ó pau longo, abría o marcador. O segundo chegou cando Manolo rematou, tamén cruzado, un balón que recollera tras unha falta sacada en campo propio.
Co 2-0 e todo perdido, Julio deu entrada a Damián. O de Portocelo creou máis perigo que todos os seus compañeiros ata ese momento. Nun dos primeiros balóns que recibiu, arrancou desde a banda esquerda, marchou da defensa local e batiu a Charly.
Chegaba, como non, o tempo dos apuros e dos medos. Pero esta vez non podía sair mal e Manolo facía un doblete que daba a necesaria tranquilidade ó equipo e afeccionados.
E despois o post-partido: dise por aí que Óscar de Suárez e Suso do Mandil estan facendo acopio de provisións espirituosas para o partido de volta en Melide. E é que o do outro día non foi broma. Á barra libre de cañas e refrescos (os menos) e cubalibres (os máis) na de Óscar da Ponte, seguiulle outra, non menos abundante, pinchos de xamoncete incluídos, na do noso patrocinador de Melide. Por certo, na de Óscar non faltou nadie: xogadores, místers, directiva e parte da afección, ese día máis hinchada que nunca. Tal foi así, que o equipo viuse obrigado a agredecer, dende o medio do campo, o apoio recibido, nun partido especial por moitos motivos.

Xornada 10: visita ó Vilatuxe, pero non a Vilatuxe senón a Lalín. No campo anexo ó Manuel Anxo Cortizo recibiunos un equipo que nunca se nos deu ben. E eso pese a que algún dos membros da hinchada (que permanecerá no anonimato, para evitar puteos) apareceu en Vilatuxe. Pero tranquilo Mauro, que gracias a tí soubemos que ó campo do Vilatuxe xa lle quitaron as porterías e está en plena obra de remodelación. No tocante ó partido, acudíamos, unha vez máis en cuadro, básicamente debido a praga de lesións que nos asola este ano. De novo Míchel viuse obrigado a vestirse de curto, pero, tampouco esta vez puidemos traer ningún punto de Lalín. Fallo garrafal de Tono nun despexe que aproveitou Pepe, o dianteiro do Vilatuxe, para facer o único gol do partido. Por certo, deste partido pasoume a irmá de Micho un montón de fotos que espero subir pronto). Por se fora pouco, Sandá uniuse ó grupo dos que enchían a enfermería ó descolocar un ombreiro e Jose, cunha rotura de fibras, uniuse a seu irmán Fran, no parte de caídos en combate.

E finalmente este domingo visitounos o Tabeirós. Volvía o noso amigo Pipo (e Zape, Gica, Cerve... preguntádelle a Míchel que os sabe todos). Lástima que non estaba Manolo para que o pateara como unha mula. Para facer xustiza, hai que decir que o Pipo está máis tranquilo que nunca, non parece el!. Xa non quedan lendas na terceira rexional... En fin, perdemos, por 1 gol a cero, e no último minuto. Coa cara de tonto que che deixa perder así, nun partido no que, ben é certo que xogamos bastante atrás, seguramente pola presión dun rival, que, hai que decilo, por algo é o líder, e leva UN gol en contra en dez partidos disputados, e que cheira a segunda. Por certo, unha vez máis, magnífico Charly. Parou balóns difíciles, como unha falta directa que ía á escadra ou un bo tiro bombeado dende fora do área. Ademais axudou a botar ó equipo arriba con moi bos saques de porta. Tamén destacou a labor de Micho na dianteira, lástima que non puidese rematar a faena cun merecido gol. Ah! e unha vez máis gracias á hinchada. Só por eles da gusto seguir indo rascarse á zahorra.
E para rematar, e para ser xustos, igual que moitas veces temos dito que sin Alfonso e Alberto, temos pouco que rascar, hai que decir, que o outro día o Santiso si intentou xogar, e, por momentos fíxose ben. Agustín da moito sentido no medio do campo e está empezando a asentarse nesa posición. O outro día el e Alberto Monchito repartiron o ben o xogo, ata onde nos deixou o Tabeirós claro (por certo, o comentario, non é meu, senón que foi recollido na afección, ó igual que o que dí que Dani leva camiño de facer carreira de central de categoría se segue mantendo ese nivel).

Selección galega

En primicia, coma cada ano, velaquí o cartel...

Fotos Santiso 3 - Silleda B 2

Xornada 5

A crónica
Tarde de verán no Zahorra Stadium. E a hora de fichar, casi todos: a plantilla casi ó completo e "a hinchada" dando conta das medias e dos quintos na grada, ainda que xa houbo quen dixo "que ben van os cubalibres no Zahorra Stadium amigo!".
Segunda victoria consecutiva da UD e unha conclusión clara, con Alberto e Alfonso en plenas facultades, poucos equipos son mellores ca nós. Lástima que non poidamos contar con ningún deles a próxima xornada, na que visitamos o líder Piloño.
Ah!,... outra conclusión. O noso campo é o peor, con diferencia do grupo. Menos mal que seguimos confiando que a mellora pronto deixará de ser unha promesa. A ver se é verdade!

Aliñación
Charly, Tono, Agustín, Dani, José, Fran, Alfonso, Alberto (Monchito), Manuel, Marcos (Ronaldo) e Alberto (Cordido). Tamén xogaron Manolo (Ronaldiño), Micho, Jose e Javi (Ministro).

Goles do Santiso
Marcos, José e Alberto Cordido.

Xogador estrela
Alfonso e Alberto Cordido.

Anecdotario
A destacar a xornada repleta de éxitos para o fútbol local. E é que tras o partido e a F1, tivo lugar no bar de Alfonso unha improvisada reunión de irmandade Santiso-Cire. Alí, nunha improvisada tertulia de xogadores e incondicionais, encabezada por dous homes de altura, como son Riki e Javi, sóubose que á victoria do Santiso hai que engadir a do Cire, que pasa a ser líder do seu grupo, e a dun reposto Toques, por 4 a 0. Noraboa a todos, e ánimo para que esto se repita máis veces e deixe de ser unha anécdota.

Resultados enquisa goleadores 06-07

Estes foron os votos recibidos:

e estes os goleadores do ano pasado na liga:

Xa están as apostas abertas para este ano. Hagan juego!!!

Xornada 3

Prevediños 0 - Santiso 3
Goleadores: Ministro, Alberto Monchito de falta directa, Alberto Cordido de penalti.
Xogador estrela: Os dous centrales. Vaia partido de Dani e José.
Charly non tocou un balón.
Toca xornada de descanso. Paramos cos equipos de primeira; hai un nivel!!!.

Xornada 2

Nada de nada de nada...!

Xornada 1

Rodeiro 2 - Santiso 1.

Drenthe amigo!!!! Tivéchela no minuto 90!

Amistosos de verán: Santiso 0 - Toques 2 e Toques 2 - Santiso 3.

Sobre o culebrón futbolístico do verán no comments (Canto se fala por non estar calado)!

Altas: Agustín

Baixas: José (panadeiro) e Esteban

Mención especial para a hinchada: os tres do pack de estrella (e algúns que se lles unen de cando en vez), que están a converterse nos incondicionais dos que xa non quedaban neste equipo.

Agradecemento especial, en nome de todo o equipo, a todas as persoas que co seu carné de socio nos axudan a sufragar os gastos que un equipo federado conleva (comenzando polas fichas dos xogadores e as arbitraxes). E, por suposto, o noso novo patrocinador que, como mínimo, merece unha mención aparte. Creo que as novas equipaxes están a chegar; esta vez ademais cos colores históricos do equipo según me dixeron. En canto cheguen teredes boa nova delas e de quen as fixo posible.

Desculpas polo temporal estado de abandono deste sitio. Moito choveu desde a última vez: outra cidade, outro traballo, outro ritmo... Con todo, e xa que algún o preguntaba, non morremos, nin nos cambiamos de nome (nin siquiera pa ligar, como dixo aquel que moitos sabedes). Sacaremos tempo para que a cousa non decaia.

Un ano máis (e van 26, que non é palla!)... Ala Santiso!!!

¿25 Aniversario?

Como moitos saberedes, fai poucos días Nani celebrou o 10 aniversario a fronte do pub gatos (tedes o enlace á marxe e tamén no blog de riki). Tamén sabedes que Nani é desde hai moito tempo (creo que me dixo que empezara no 86 ou por aí...) xogador do noso equipo (agora na categoría de veteranos). De feito podedes velo na foto anterior ("recuerdos del pelo corto"). Moitos recordarédolo, coma min, pegado á banda da antiga entrada do Zahorra Stadium, levantando a man, o brazo e todo o que podía, ata que Charly o vía (e a xogada acostumaba a acabar ben cando así era).

Bueno, pois o outro día o propio Nani, púxome a mosca tras da orella o decirme que cría que este ano se cumpría o 25 aniversario da fundación da nosa querida UD, e que sendo así, habería que facer algo para celebralo. Xa temos algunhas ideas, pero imos falar antes con Fernando para que nos confirme este dato e para ver se ten algún material que poida aportar. Seguiremos informando...

U.D. Santiso 96-97

Velaí unha formación do Santiso da tempada 96-97. Se non me engano, debe ser o ano do ascenso a 2ª rexional. A foto remitiuma o gran riki (non se che escapa unha meu!) xa fai unhas semaniñas. Póñovos tamén os seus comentarios, porque ademais de dar a alineación describe "en doz palabraz", que diría Jesulín, a cada un, coa maestría con que nos ten acostumados:

"Ahi che vai Tono, a ud santiso De esquerda a dereia e de pé: Juan(tamén xogara no Cire, e acordome de velo entrenar cos pés descalzos e poñer brajas en vez de gayumbos, envidiado pola muller jejje),Michel (Bebeto, ou actualmente Vialli-entrenador,xogador-), Lito (aínda segue xogando, coido que no Toques, de Xubial ou Orois, que leña daba nas ligas de inverno co ivory jaja),Miguel Sueiro (todo polo fútbol),Rouco (un cachondo, creo que esta no Palas, eran míticas as suas coñas en Radio m,elide),Charly Cordido (no Arzúa, bon xogador onde os haxa), Baby (moi noviño agora segue no Melide ´Futbol Sala, ), Vitro (posición ganada). Abaixo: Pepe de novela (institución), Pepiño, Alfonso (la manguera donde eta...), José Luis Mourazos (aínda segue xogando con Limpiezas Apostol, leva anos coa rodillera), Julio (agora tamén no Toques, justalle o futbol de moita virjen), Fernando de Orois (coñecido tamén como Fernando Defensa, no Arzúa con Charly aínda), José Sueiro ( o maior dos Sueiros pero o mais pequeno jejeje), e Nani (pouco roquero daquelas jajaj). Veña a ver cando a pos no blog e mais do Santiso jejej, terás que recordar o episodio en que o Santiso lle gañou o Cire a Copa da Montaña¡ jajja un sáudo meu.
Pd, a calidade é bastante ruin porque esta escaneado dunha fotocopia e o meu escaner non é dos bos."

Nova equipación

Santiso seniors 06/07 (se pinchades sobre a foto podedes vela mellor ou baixala):
De pé, de esquerda a dereita: Juan (adestrador), Dani, José, Marcos (Ronaldo), Álvaro, Míchel (adestrador-xogador), Manuel, Tono, Manolo (Ronaldiño), Alberto (Monchito), Charly e Joserra.
Agachados, de esquerda a dereita: Luis Carlos (patrocinador), Alfonso, Fran, Micho, Sandá, Javi, Moncho e Fernando (presidente)
Como xa se deixaba caer nalgún comentario anterior, este ano estrenamos nova equipación. O patrocinador é Luis Carlos (o fillo de Eladio e pai do noso porteiro Charly e máis de Enri). Aínda que houbo distintas opinións en canto ás cores e demais, sempre apoiaremos calquera iniciativa que veña encamiñada a apoiar ó equipo, que non anda precisamente sobrado de pasta, como é de esperar. O feito de que chegara casi ó final da tempada e sen o escudo do Santiso serigrafiado, fixo que só se puidesen utilizar 2 ou 3 partidos. Esperamos que a tempada que ven se consigan moitos triunfos con elas.

Xuvenís

Santiso de xuvenís 06/07 (podedes ver e baixar a foto pinchando sobre ela):
De pé, de esquerda a dereita: Pepe (adestrador), Pardo, Arango, Dani (cebolo), Pablo, Rafa, Sergi, Susín, Agustín, Julio (adestrador).
Agachados, de esquerda a dereita: Damián, Rafa, Vacenas, Raul, Javi, Bruno, Quique e Tomás.

Como ben saberedes algúns, ando un pouco tocado dun pé dende o partido do Balouta. Aproveitei o obrigado parón para animar ó Santiso e mesmo convencer a algúns para que me acompañasen e desprazarnos como afección visitante a algún campo. Houbo que recurrir a técnicas subversivas como as de "veña oh!!, que nos campos sempre hai taberna" ou "mira que diaza para pasar a resaca ó sol"... Con todo, aparecemos en campos como o de Gresande Javi, Jorge (Pájaro), Nacho, Mauro ("animador sociocultural" do veciño Toques) e máis xente.

Sin embargo tamén tiven tempo para ir ver os xuvenís no amistoso que disputaron contra o Cire, e ver de paso a pinta do novo e flamante campo dos nosos veciños. Os rapaces fixeron unha temporada magnífica, quedando a só 2 puntos de xogar a liguiña de ascenso, e mesmo gañando o campeón na última xornada, disputada este fin de semana (o que facía que se mantivesen as esperanzas ata o último momento). Pois aquí deixo a instantánea previa a disputa dese partido, que, por certo, gañaron por 5 goles a 2 como se recolle no blog do cire.

Non sei cantos destes rapaces rematan este ano cos xuvenís, nin cantos teñen pensado seguir no Santiso. Algúns como Susín, Arango, Bruno ou Rafa (seguro que máis pero non me acordo de todos) xa deron mostras da súa valía nalgúns partidos co primeiro equipo. Anímovos aos que queirades a deixar aquí as novas que consideredes.

Algunhas imaxes

A primeira instantánea e unha humilde homenaxe a todos aqueles que nos veñen ver e animar algún domingo. Aí temos, apoiados á barra, a Ovidio de Pezobre (pai de Marcos Ronaldo e tío de Alberto e Charly Cordido, Javi de Portocelo (que aínda que lle pega mellor ó baloncesto que o fútbol non se resiste ó espectáculo do Zahorra Stadium), o propio Alberto Cordido cando a súa ficha federativa aínda se estaba tramitando (cousas dos transfers internacionais Canarias-Galicia) e Carlos (ex-xogador tamén do Santiso).

A segunda está ahí porque da que pensar: conocendo a Ronaldiño... ¿Que lle estaría dicindo ó colexiado cando o saúdaba ó final do partido? Deixo que cada un pensedes o que se vos ocurra...

Se premedes sobre as fotos, podedes velas máis grandes.

Xornada 23

Problemas do equipo de redacción (traducidas básicamente nalgunha lesión arrastrada do partido fronte o Balouta) para desplazarse ó encontro que o Santiso xogou como visitante no campo do Silleda B. As noticias que chegaron foron que se conseguiu o terceiro empate consecutivo, esta vez a uns, noutro campo recién estreado de herba artificial (a ver se o noso é tamén realidade pronto). Tamén se oiu que mereceu máis o Santiso e que nada se pode reprochar esta vez as ganas que se puxeron sobre o campo.

O gol conseguiuno Dani, que xa leva un par xogando de central, así que ímos facer unha mención especial para él xa que algunha outra vez (penso no partido de ida co Sporting Estrada) tiña máis que merecida a categoría de xogador estrela.

Anecdotario
Parece que a este desplazamento sumouse o equipo directivo ó completo. Dise por ahí, que o noso presi Fernando é todo serenidade no palco visitante (se o houbera), que non se inmuta ante os goles do Santiso nin os fallos do trencilla ó que sempre anima e comprende. Impertérrito, observa o xogo dos seus pupilos sen mediar palabra... Bromas aparte, animámolo a que nos siga acompañando e animando con tanta forza ou máis que ata o de agora.

Xornada 22

Xa sei que imos xa pola 24, así que axiña acabo coa crónica do partido deste domingo e cólgoa. Namentres, aquí deixo a correspondente á anterior xornada na casa, tal e como a escribín no seu día:

A crónica
Quero comenzar a crónica da xornada como empezou o partido, cun recordo e unha mensaxe de ánimo para Samuel, xogador do Balouta, ex-xogador das categorías inferiores do Santiso se non me engano, e veciño de Pezobre que o domingo perdeu a súa nai. Inicialmente non se sabía se se ía xogar o partido, xa que a noticia se producía poucas horas antes. Finalmente, decidiuse xogar e gardar un minuto de silencio de apoio e homenaxe.

Polo demais, tarde primaveral no Zahorra Stadium. Volvía o Lorenzo que tantas veces cegou a Manolo para baixar eses balóns que mandamos á filloa e con el a afluencia de afeccionados, entre os que se encontraban algúns vellos ilustres. Alí estaba o gran capitán Pepe e os irmáns Sueiro, tres que siguen dando guerra na categoría de veteranos á que algún día teremos que dedicar algunhas liñas e imaxes. Tamén Pepe de Novela e outros asiduos animando.

Todo esto no día no que o Cire inauguraba o seu novo campo e no que nos devolvía visita os veciños de Muimenta, coa idea fixa na cabeza de que fomos os únicos capaces de derrotalos ata o momento. Non puidemos repetir fazaña, pero conseguimos un novo empate, o segundo consecutivo, nun partido intenso e animado. Adiantouse primeiro o Balouta. Tras un saque de banda a defensa local pareceu durmir e eso aproveitouno o seu dianteiro centro para batir a Charly de forte disparo pegado á cepa do poste. Sin embargo, pouco despois Manolo conseguía o empate nunha xogada repleta de forza na que mesmo pareceu entrar co balón na portería rival. Ó descanso o respetable mostrábase contento coa intensidade que outras veces tanto se botou en falta e disposto a seguir animando.

Na reanudación, foron de novo os pontevedreses os primeiros en golpear, pero o Santiso non se rendiu e tivo a merecida recompensa nun saque de esquina, cando o partido xa remataba no que Fran se adiantou ós defensas rivais e entre todos acabaron co balón no fondo da portería de David.

Xogador estrela
A mención especial vai hoxe para a sintonía entre o público e o equipo: empuxou o público e agradeceuno o equipo con esforzo e entrega. Será por aquelo de que era un derby e di o topicazo que son partidos especiais, pero o certo foi que se notou o extra de motivación que necesitaríamos outras veces para subir algún posto na táboa.

Xornada 21

A crónica
Empate sin goles no campo do Bandeira que deixou máis sensación de victoria que de derrota por varios motivos: o primeiro é que, como saberedes, esta tempada non está sendo demasiado productiva en resultados, de xeito que calquera punto conseguido ten mellor sabor, máis aínda se permite subir algún posto na clasificación, aínda que so sexa anécdótico (neste caso menos porque adiantamos ó Golada e a rivalidade local sempre está presente). O segundo motivo é que hai que decir, en honor á verdade, que se alguén mereceu gañar o partido o domingo foi o equipo local. Pero así como outras veces fixemos méritos e ocasións máis que dabondo para gañar e perdemos, o domingo tocou a de cal e trouxemos un puntiño.

Empezou o partido cun penalti tan xusto como involuntario que o Bandeira lanzou á cepa do ferro e discorreu con ocasións para os dous equipos, quizais máis destacadas para os locais, como a fermosa vaselina que mandaron ó longueiro superando a Charly e cando xa se cantaba o gol.

Así as cousas, e cun árbitro que pitou máis foras de xogo que todos os restantes árbitros xuntos da tempada (hai que decir que acertados na súa maioría, o raro é que cada árbitro pita totalmente distinto) nadie foi capaz de facer un gol. Axudou tamén que o colexiado non dese unha pena máxima para o Bandeira, co partido prácticamente rematado, desas que acostuman a pitarselle ós equipos locais máis que ós visitantes, un pouco esaxerada, todo hai que dicilo, polo dianteiro rival.

Xogador estrela
Esta xornada imos repartir ó título honorífico (ou a nota mental positiva, que diría o amigo José Salgado Bande) entre Dani e Charly. Entre os dous, foron un muro que tiveron casi toda a culpa de que a porta do Santiso quedase a cero. Dani sacou todo por alto e mesmo cortou unha xogada na que o xogador rival xa tiña a perna armada para o tiro ó mais puro estilo Cannavaro, cando Cannavaro era Cannavaro. Charly tivo algunha parada que recordou ó mellor Casillas en tiros a bocaxarro.

Anecdotario
Ronaldiño de VILAR, asiduo a esta sección estivo mareando ó árbitro, como de costume, indicado que xogadores "estaban apercibidos" e cales non. Creo que foi tamén un dos compoñentes fundadores do grupo "Los Manolos" que queda oficialmente instaurado no equipo para actuacións en vestiarios, propios e alleos, tra-los partidos.

Rematou o entroido amigos, e o pobre ten que cargar coas culpas de que o sábado se visen entre a plantilla do Santiso toureiros (¿matadores?), varias Pipi Calzaslargas, féminas de todo tipo... en fin, mellor non entrar en detalles. Por se fora pouco o domingo máis dun encontrou a excusa perfecta para acudir ó partido cunhas espectaculares uñas de colores (seica non houbo tempo, nin quitaesmalte...., quen sabe...!

Por certo, os asiduos ós almorzos no vestiario local ou nos desplazamentos, non fan oídos sordos dos consellos que predican vida sana e cada vez fan almorzos máis nutritivos: os plátanos, e froitas varias temos que engadir agora os bricks de Zumosol que, polo visto, fan milagros contra o garrafón da madrugada.

Estamos de noraboa

Pois eso... Teño o gusto de presentarvos o nacemento desta nova andanza que é o caderno que arrancou miña irmá, con Santiso sempre na retina.
Os que ledes algunha vez os seus artigos no cerne xa saberedes como escribe, e ós que non convídovos a pasar por www.alareiradesantiso.blogspot.com e seguro que non quedades defraudados.

Xornada 20

A crónica
Horrible a tempada do Santiso no estrictamente deportivo. Oín o outro día cando saia do vestiario que é a peor racha da historia dun equipo que, se non me engano, comparte idade conmigo e, por tanto, anda xa encarando a trintena. Si podo decir que é a peor racha desde que empecei a ir ós venres na bicicleta ó campo da ponte antes do añorado paso pola segunda rexional. Tocan agora por tanto as vacas fracas. Confiemos en que, igual que pasa no fútbol de élite, esto sexa cousa de rachas e pronto volvamos a ver o Santiso máis arriba.
No tocante ó partido do domingo: Santiso 2-Estudiantil 3, ou o que é o mesmo: goles a favor do vento 5-goles en contra 0. Non se pode decir que foramos moito mellores que os contrincantes de Loimil, tampouco peores. Simplemente fíxose imposible xogar por momentos, e o Estudiantil aproveitou mellor o cuarto de hora escaso de furacán a favor para enchufarnos 3 goles que remontaban os dous que Ronaldiño fixera na primeira metade. Ben é certo que tamén desperdiciou unha clarísima ocasión de firmar un hat trick (outra cousa había ser que lle deixaramos levar o balón para a casa, que tampouco está a economía para moitos alardes).
Houbo tamén quen dixo que o trencilla tivera clara influencia no resultado. A saber, o primeiro gol do Estudiantil (conseguido polo sempiterno capitán Moncho que aí sigue dando guerra) posiblemente fora conseguido en fora de xogo. Tamén expulsou a Míchel por un deses arranques que ten sin pensar nas consecuencias (foi exactamente a misma resposta que lle deu a Santos, o árbitro de Prado pequeno e con bigote, cando lle preguntou se estaba ben despois dunha dura entrada. É dicir, mandouno a tomar por donde se empezan os cestos). E o certo é que tras o terceiro gol do Estudiantil, e cando xa so estabamos 10 sobre o campo, empezou a pitar a favor as típicas faltas das que antes non nos pitaba nin unha. Sin embargo, nadie pode reprochar que un árbitro de terceira rexional e sin xuíces de línea acerte en todos os foras de xogo e eu, persoalmente, penso que o resultado foi infinitamente máis influenciado polo aire que polo colexiado.
Finalmente, unha idea que lanzo, pero que deixo aí para ampliar outro día: simplemente abrir unha porta á esperanza. O outro día faltaban, como mínimo 4 ou 5 xogadores, que acostuman a ser titulares (desexamos os mancados unha pronta recuperación), e cun equipo de circunstancias: 11 xustos de salida e 10 durante gran parte do partido sóubose dar a cara. Se a eso añadimos que hai ata 3 equipos de categorías inferiores, temos que pensar que so é posible mellorar o feito ata de agora.

Xogador estrela
Ronaldiño de Transfontao (si, Manolo, xa sei que é de Mirce). Aproveitou dúas das tres ocasións que tivo e mantivo a presión e o derroche físico o que nos ten acostumados.

Anecdotario
Pode que sexamos un dos peores equipos da categoría este ano, pero nadie dudará de que somos un dos máis mediáticos. E por se fora pouco agora temos a "dobre R" atacante: Ronaldo e Ronaldiño. Casi nada!! (para os despistados Ronaldo é o fillo de Ovidio de Pezobre, por tanto, primo de dous futboleros de clase como son Charly e Alberto, e o outro día xa marcou en Vilatuxe, un campo, por outra parte, onde acostuman a mollar xogadores de gran categoría).

Xornadas 15 e 16

Primeiro o Richard Gere e agora esto..., pero tranquilos meus! este sigue sendo o blog do santiso. O que pasa é que ésta, aparte de ser unha das miñas películas favoritas, ten un título que ben a dicir porqué faltan as crónicas das dúas últimas xornadas. E é que o abaixofirmante, por motivos diversos, non puido acudir ós dous últimos encontros da nosa gloriosa udé. Si sabemos que no primeiro deles arrancamos un empate a dous tantos no Zahorra Stadium contra o Piloño no partido que inauguraba o novo ano. Resultado meritorio se se ten en conta que se comenzou perdendo dous a cero, así que, como di o tópico "gañouse un punto en vez de perder dous". Os dous tantos do Santiso foron anotados por Alfonso e orixinados en xogadas a balón parado. Tras un xusto penalti chegou o primeiro e o segundo veu tra-lo saque dunha falta.
En canto ó partido deste domingo decir que por fin chegou unha nova victoria, que non por esperada (xogábase contra o Prevediños que sigue con cero puntos) ten menos mérito. Gañou o santiso por 2 goles a 3 no campo dos de Touro con un gol de Manolo (Ronaldiño) e dous de Alberto (Cordido).
Cóntanme que neste partido o noso dianteiro centro viña, se cabe máis inspirado e falador que de costume, e que, unha vez máis, foi o colexiado quen máis disfrutou (ou sufriu) as súas ocurrencias con frases do tipo "pero que obstrucción nin mi madre árbitro, eso era na mili" ou "¿Pero como me pitas falta por decir "voooy!!"?, logho se digo vaaaca, ¿vasma pitar tamén?" e outras similares.
Por certo que, según parece, o propio Manolo, pese a non marcar no partido anterior, tamén aportou o seu gran de area, xa que ademais da súa constante entrega foi clave coméndolle a orella ó árbitro cando o Santiso perseguía a remontada. Parece ser que se escoitou unhas 100 veces algo como "Árbitro, hasta que empatemos non se che ocurra pitar eh!!".

Desexar, finalmente unha pronta recuperación o noso porteiro, máis que nada para que Iacha Junior poida volver a deleitarnos coas súas carreiras pola banda, pese a que me dín que o traxe de porteiro parece que foi feito á súa medida. En breve publicarei unha imaxe donde se demostra que con ese corpo calquera traxe senta ben.

Un saúdo a todos e forza Santiso!