Levo xa uns cantos anos dando e levando caneladas no campo do Souto da Ponte, agora Zahorra Stadium. E en todos estes anos téñome mexado de risa cos contos de Rouco, cas bromas de Charly nos entrenamientos dos venres, cando Juan corría descalzo pola xeada, con Moncho cando mandaba "a cagar a alguén porque estaba amarillo"... e así podería seguir con miles de contos máis. E con todo, e se preguntamos ós que levan ainda máis tempo ca min, se hai alguén con quen non podes parar de rir, a quen aínda nunca vimos enfadado ou malhumorado, alguén que sin duda é a alegría do vestuario do Santiso ese é Manolo. Sí... Manolo ou Ronaldiño (de Transfontao, por moito que el insista en que é de Vilar). Os que coñecedes a Manolo sabedes que non descubro nada novo, e seguro que rides con el tanto coma min.
Pois, como moitos saberedes, estes días Manolo anda algo jodido. Estando no traballo tivo un accidente, que, de ser outro, seguramente non o contaba. Pero el, coa forza que ten aí está recuperándose nun hospital da Coruña.
Asi que.... nada. Estamos esperando que te boten de aí logo e que te veñas pasar polo Zahorra, que, gañando e todo, parece que hai menos alegría no vestiario.
Padiante meu, que vas nela!!
Entradas
