Xa sei que imos xa pola 24, así que axiña acabo coa crónica do partido deste domingo e cólgoa. Namentres, aquí deixo a correspondente á anterior xornada na casa, tal e como a escribín no seu día:
A crónicaQuero comenzar a crónica da xornada como empezou o partido, cun recordo e unha mensaxe de ánimo para Samuel, xogador do Balouta, ex-xogador das categorías inferiores do Santiso se non me engano, e veciño de Pezobre que o domingo perdeu a súa nai. Inicialmente non se sabía se se ía xogar o partido, xa que a noticia se producía poucas horas antes. Finalmente, decidiuse xogar e gardar un minuto de silencio de apoio e homenaxe.
Polo demais, tarde primaveral no Zahorra Stadium. Volvía o Lorenzo que tantas veces cegou a Manolo para baixar eses balóns que mandamos á filloa e con el a afluencia de afeccionados, entre os que se encontraban algúns vellos ilustres. Alí estaba o gran capitán Pepe e os irmáns Sueiro, tres que siguen dando guerra na categoría de veteranos á que algún día teremos que dedicar algunhas liñas e imaxes. Tamén Pepe de Novela e outros asiduos animando.
Todo esto no día no que o Cire inauguraba o seu novo campo e no que nos devolvía visita os veciños de Muimenta, coa idea fixa na cabeza de que fomos os únicos capaces de derrotalos ata o momento. Non puidemos repetir fazaña, pero conseguimos un novo empate, o segundo consecutivo, nun partido intenso e animado. Adiantouse primeiro o Balouta. Tras un saque de banda a defensa local pareceu durmir e eso aproveitouno o seu dianteiro centro para batir a Charly de forte disparo pegado á cepa do poste. Sin embargo, pouco despois Manolo conseguía o empate nunha xogada repleta de forza na que mesmo pareceu entrar co balón na portería rival. Ó descanso o respetable mostrábase contento coa intensidade que outras veces tanto se botou en falta e disposto a seguir animando.
Na reanudación, foron de novo os pontevedreses os primeiros en golpear, pero o Santiso non se rendiu e tivo a merecida recompensa nun saque de esquina, cando o partido xa remataba no que Fran se adiantou ós defensas rivais e entre todos acabaron co balón no fondo da portería de David.
Xogador estrelaA mención especial vai hoxe para a sintonía entre o público e o equipo: empuxou o público e agradeceuno o equipo con esforzo e entrega. Será por aquelo de que era un derby e di o topicazo que son partidos especiais, pero o certo foi que se notou o extra de motivación que necesitaríamos outras veces para subir algún posto na táboa.