Que sí, que somos CAMPIÓNS!!

O Santiso acadou o pasado domingo día 12 de Xuño de 2011, escribir unha das páxinas máis gloriosas da súa historia, cun triunfo que o coronou como campión da Copa do Deza. Vai ser sin dúbida unha data recordada para xogadores, técnicos e a afición por moito tempo.

Todo se iniciaba o pasado 22 de Maio, día das eleccións municipais,o Santiso competía por un posto na final da Copa do Deza contra o Gresande en terras lalinenses. A falta de participación deste ano na copa con tan só 4 equipos, facía que o que conseguise pasar a eliminatoria estaría na gran final do Manuel Anxo Cortizo de Lalín. A ida remataba con un bo resultado para os visitantes; igualada a un tanto, polo Santiso anotou Manolo cun certeiro remate de cabeza a pase de Alex.

No fin de semana seguinte, o Gresande visitou Santiso coa intención clara delevarse o partido e o pase á final. Os visitantes dispuxeron de algunha que outra ocasión para adiantarse pero os locais aguantaron o empuxe nun partido marcado pola forte tormenta que acompañou ós xogadores durante case que todo o encontro. O empate sen goles servialle o Santiso para chegar a final pero os verdiamarelos conseguiron a victoria con un gol de José. Xa só quedaba un pasiño...

E chegou o día, a gran final, o Manuel Anxo Cortizo de Lalín agardaba ó Santiso e ó Deza para decidir quen se levaba o título da Copa do Deza. Ambiente espectacular, unha vez máis a aficion do Santiso de 10, ganou dende o principio o partido da grada por goleada, maior presencia e maior apoio; algo que sin dúbida axudou á victoria final. Como se dun partido de Champións se tratase, trío arbitral e xogadores saudaronse inicialmente e despois o esférico comezou a rodar.

Terreo de xogo ideal para a práctica do fútbol, herva natural e campo grande, moi grande, tanto ó ancho como ó largo. A alinealión do Santiso foi a composta por Charli en portería, Tono, Kike, Dani e José en defensa, no medio do campo, Agustín, Manuel, Monchito e Alex, con Luis de media punta axudando en tareas ofensivas a Manolo que unha vez máis liderou o ataque. O encontro comezou con un Santiso algo nervioso e o Deza dispuxo dunha falta que puido mover xa o marcador nos intres iniciais pero entre Charli e o pau, o balón non entrou. Pouco a pouco, conseguiuse tocar un pouco mellor apelota e o partido igualouse, sin embargo, o Santiso non colleitaba ocasións claras; éstas chegaban polo outro bando obrigando a Charli a volver a intervir nun mán a mán fronte ó dianteiro do Deza. Con cero a cero chegouse ó descanso e coas espadas por todo o alto.

O segundo tempo seguiu polos mesmos derroteiros, cun Santiso sen profundidade. Por parte do Deza un novo man a man que Charli, espléndido, conseguiu desbaratar. No inicio deste periodo, Micho entrou por Dani, quedando Manuel na posición de central e pouco despois mediado o segundo acto chegou o gol, o golazo que valía unha copa, Manolo anoutaba un deses tantos típicos seus aguantando a presión do defensa e cruzando o esférico sin que o porteiro do Deza puidese facer nada. Os rivais acusaron moito o golpe e non foron quen de armar ataques claros; o Santiso dedicouse nese intre a aguantar o marcador sen renunciar ó ataque, os trocos de Javi porAgus e Roberto por Alex axudaron a darlle máis frescura ó centro do campo logo que que ambos corresen moitisimo durante o partido. Luis e Micho puideron sentenciar neste tramo do choque con sendas ocasións pero habería que sufrir ata o final. José de Trebolo entrou por un Manuel lesionado casi no final do partido que se alongou con cinco interminables minutos de desconto. Pero finalmente si, remataba o partido e todos os xogadores se xuntaban no centro do campo cantando campións, campións!! O esforzo merecera a pena. Quedará imborrable a imaxe do gran capitán Tono levantado a copa e cando os xogadores mantearon ó mister Sandá.

O viaxe de volta para a casa podedes imaxinar como foi, con continuos canticos, ata que alguén lle dixo a Luis que fixera un simil con Pepe Reina cando este narrou os dorsais da Selección campiona do Mundo en Sudáfrica. O de Balocás non o dubidou dúas veces e velaquí tedes o resultado:

Gracias a afición unha vez máis por estar co equipo e persoalmente gracias ós meus compañeiros porque o domingo pasado foi un gran día que nunca esquecerei.

En futuras datas comentarase a victoria do equipo contra o Camporrapado na última xornada de liga pero esta victoria merecía unha entrada canto antes para sumarse á que subiu Tono da Voz de Galicia.

Un saúdo e nunca me cansarei FORZA SANTISOOO!!!!